Dostępnych jest kilka metod ułatwiających ludziom rzucenie wyrobów tytoniowych bezdymnych i powstrzymywanie się od ich używania, jednak nie określono jeszcze preferowanej metody.

Według przeprowadzonego badania odnotowano około 60% wzrost wskaźnika abstynencji po sześciu miesiącach leczenia warenikliną w porównaniu z użytkownikami wyrobów tytoniowych bezdymnych, wobec których nie zastosowano żadnego leczenia. Wykazano, że wsparcie behawioralne zwiększa wskaźnik powstrzymywania się od używania wyrobów tytoniowych bezdymnych wśród ich użytkowników do sześciu miesięcy. Prawdopodobieństwo rzucenia palenia można także zwiększyć dzięki zastosowaniu wsparcia telefonicznego połączonego z działaniami następczymi. Badanie jamy ustnej i przekazanie informacji zwrotnych na temat zdrowia jamy ustnej w gabinecie dentystycznym może przyczynić się do zaprzestania używania wyrobów tytoniowych bezdymnych. Użytkownicy wyrobów tytoniowych bezdymnych, którzy pragną rzucić nałóg, powinni zasięgnąć porady odpowiednio przeszkolonych pracowników służby zdrowia na temat sposobów zaprzestania używania tych wyrobów.