Rak jelita grubego jest również określany jako rak okrężnicy lub rak odbytnicy. Nabłonek wyściełający jelito grube składa się z komórek, które są nieustannie odnawiane. Komórki te niekiedy narastają zbyt szybko, co prowadzi do powstania skupiska komórek określanego jako polip jelita grubego (lub gruczolak). Polipów nie uznaje się za symptom raka jelita grubego (z reguły mają one postać guzów łagodnych), ale z upływem lat mogą one przekształcić się w guzy złośliwe. Nowotwór złośliwy to nowotwór, którego komórki mogą rozprzestrzeniać się poza pierwotne miejsce jego wystąpienia do innych części ciała. W początkowym stadium rozwoju raka chory zazwyczaj nie doświadcza żadnych objawów przez okres kilku tygodni lub miesięcy, a w niektórych przypadkach nawet przez dłuższy okres. Następnie, w miarę rozprzestrzeniania się raka, chory zaczyna doświadczać początkowych objawów świadczących o rozwoju choroby nowotworowej, takich jak krwawienie z odbytnicy, zaburzenia pracy jelit (na przykład przedłużające się przypadki biegunki) oraz anemia, która może prowadzić do nadmiernego zmęczenia.

Ryzyko zachorowania na raka jelita grubego występuje zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Rak jelita grubego jest trzecim najpowszechniejszym rodzajem raka w Unii Europejskiej oraz drugim, jeżeli chodzi o liczbę zgonów wśród osób chorych – w 2012 r. odnotowano ponad 345 000 nowych przypadków zachorowań i 150 000 zgonów. Około 1 na 20 osób w Unii Europejskiej zachoruje na raka jelita grubego w ciągu swojego życia. Około 8 na 10 osób, u których zdiagnozowano raka jelita grubego, to osoby, które ukończyły 60. rok życia. Około 5 na 10 osób, u których zdiagnozowano raka jelita grubego, umrze wskutek tej choroby; ryzyko zgonu jest niższe, jeżeli rak został wykryty w ramach badania przesiewowego.