De meeste door de mens uitgevonden stralingstoepassingen zijn wettelijk gereglementeerd. Doorgaans mogen volgens deze wetten alleen gemachtigde gebruikers radioactieve materialen gebruiken. Ze leggen strenge beperkingen op voor wat betreft de eventuele lozing van radioactieve stoffen in het milieu. Ze eisen ook dat werkgevers de stralingsblootstelling van hun personeel beheren en beperken.

In de gezondheidszorg wordt straling gewoonlijk alleen gebruikt wanneer een dokter van oordeel is dat een patiënt een bepaalde procedure moet ondergaan, bv. een röntgenonderzoek, een CT-scan (computertomografie), een isotoopscan voor diagnosedoeleinden of radiotherapie. In dergelijke situaties weegt de dokter het voordeel dat de patiënt uit een diagnose of behandeling kan halen, af tegen de kleine verhoging van het risico op kanker door de stralingsblootstelling. De meeste landen beschikken over richtsnoeren ter ondersteuning van deze klinische beoordelingen.

Sommige natuurlijke stralingsbronnen zijn moeilijk te beheersen. Onze blootstelling aan kosmische straling en gammastralen van van nature aanwezige radioactiviteit in gesteenten en de bodem wordt grotendeels bepaald door waar wij wonen. De belangrijkste bron van blootstelling aan natuurlijke radioactiviteit is radon in woningen en op het werk en deze kan worden beheerst.