Ομάδα αποτελούμενη από ινώδη ανόργανα στοιχεία φυσικής προέλευσης, με τρέχουσα ή ιστορική εμπορική χρησιμότητα λόγω των φυσικών και χημικών ιδιοτήτων τους. Ο αμίαντος χρησιμοποιείται για τη μόνωση κτιρίων καθώς και ως συστατικό σε πολυάριθμα προϊόντα, όπως ασφαλτικά κεραμίδια, γραμμές υδροδότησης, πυρίμαχες κουβέρτες και πλαστικούς στόκους, καθώς και συμπλέκτες και επενδύσεις φρένων, φλάντζες και τακάκια αυτοκινήτων.
Οι βασικότερες μορφές αμιάντου είναι ο χρυσότιλος (λευκός αμίαντος) και ο κροκιδόλιθος (μπλε αμίαντος). Άλλες μορφές περιλαμβάνουν τον αμοσίτη, τον ανθοφυλλίτη, τον τρεμολίτη και τον ακτινολίτη.

Η έκθεση στον αμίαντο γίνεται μέσω της εισπνοής ινών οι οποίες προέρχονται:

• κυρίως από τον μολυσμένο αέρα του περιβάλλοντος εργασίας·
• το υψηλότερο επίπεδο έκθεσης καταγράφεται κατά την ανάμειξη με άλλες πρώτες ύλες και την ξηρή κοπή αμιαντούχων προϊόντων με λειαντικά εργαλεία·
• η τοποθέτηση και η χρήση αμιαντούχων προϊόντων καθώς και η συντήρηση οχημάτων μπορεί επίσης να συνεπάγεται έκθεση·
• η έκθεση μπορεί επίσης να προκληθεί από τις ίνες αμιάντου που μεταφέρουν με τα ρούχα τους οι εργαζόμενοι στον αμίαντο.

Πλέον, η χρήση αμιάντου απαγορεύεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση· ωστόσο, ο εύθρυπτος χρυσοτίλης και/ή άλλα υλικά που περιέχουν αμίαντο εξακολουθούν να υπάρχουν σε πολλά κτίρια και συνεχίζουν να προκαλούν έκθεση στον αμίαντο κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης, μετατροπής, αφαίρεσης και κατεδάφισης. Ο χρυσοτίλης χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων σε υλικά τριβής, κλωστοϋφαντουργικές ύλες και άλλες εφαρμογές.