Επί του παρόντος, μόνο ελάχιστα σκευάσματα χρησιμοποιούνται ως προληπτική θεραπευτική αγωγή κατά του καρκίνου (χημειοπρόληψη), δηλαδή η ταμοξιφαίνη και η ραλοξιφαίνη (αντι-οιστρογόνα) χρησιμοποιούνται για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού σε γυναίκες πριν και μετά την εμμηνόπαυση, όταν υπάρχει υψηλός κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του μαστού, ενώ η σουλινδάκη και η σελεκοξίμπη (μη ασπιρινούχα, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη σκευάσματα, ΜΣΑΦ) χρησιμοποιούνται για την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου σε ασθενείς με κληρονομικό σύνδρομο καρκίνου του παχέος εντέρου.

Ορισμένα σκευάσματα αξιολογούνται ως δυνητικά χημειοπροληπτικά, όπως η ασπιρίνη, οι αναστολείς της αρωματάσης, οι στατίνες και η μετφορμίνη. Υπάρχουν συνεκτικά στοιχεία ότι η ασπιρίνη και τα ΜΣΑΦ προστατεύουν από τον καρκίνο του παχέος εντέρου και ότι οι αναστολείς της αρωματάσης προστατεύουν από τον καρκίνο του μαστού. Ωστόσο, αντενδείκνυται αυστηρά η λήψη φαρμάκων χωρίς ιατρική συνταγή, ενώ η χημειοπρόληψη με τη χρήση σκευασμάτων πρέπει να ξεκινά μόνο κατόπιν συμβουλής ιατρού, ο οποίος είναι σε θέση να κρίνει εάν ενδείκνυται θεραπευτική αγωγή και να την επιβλέψει.