Το κάπνισμα συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στις ανισότητες που παρατηρούνται στην υγεία στις περισσότερες χώρες υψηλού εισοδήματος. Το κάπνισμα είναι συνηθέστερο σε μειονεκτούσες ομάδες γενικότερα, μεταξύ άλλων σε εκείνες με χαμηλό εργασιακό, εκπαιδευτικό ή εισοδηματικό επίπεδο, στους ανέργους και στις μονογονεϊκές οικογένειες. Υπάρχουν και άλλες ομάδες του πληθυσμού που μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιδεκτικές στο κάπνισμα, όπως οι άστεγοι, τα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας και οι κρατούμενοι. Σε ορισμένες χώρες, οι εθνοτικές μειονότητες μπορεί να παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά χρήσης καπνού.

Είναι σημαντικό να καταβληθούν προσπάθειες ώστε να εξασφαλιστεί ειδικότερα ότι οι παρεμβάσεις για τον έλεγχο του καπνού θα ευαισθητοποιήσουν ευάλωτους πληθυσμούς με υψηλά ποσοστά χρήσης καπνού.